Rafael-Öncesi Kardeşliği (1848- ~1853)

     1848'de aralarında genç ressam, şair  ve eleştirmenlerin bulunduğu yedi İngiliz, resim sanatında Rafael ve Michelangelo öncesi Erken Rönesans tarzını yeniden canlandırmaya yönelik bir topluluk kurdu. Quattrocento olarak da bilinen 15. yüzyıl İtalyan sanatını benimseyen bu grup, genellikle sembolik imgelerle donattıkları incelikli, renkli ve detaylı tablolar üretti. 

    

Kiralık Çoban (1851-1852), W.H.Hunt

    15. yüzyılın sonunda ve 16. yüzyılın başında Rafael ile birlikte sanatın doğru yoldan saptığını düşünen grup, kendine Rafael-Öncesi Kardeşliği adını verdi. Kardeşliğin fikirleri, yavan, gösterişçi ve ruhsuz buldukları akademik konvansiyonlara ve bu geleneğin sanattaki devamına bir tepki niteliğindeydi. Zamanın sanat akademilerine göre Yüksek Rönesans ve Maniyerizm en üst seviyedeydi ve eğitim alan bütün sanatçılar, onları benimsemeli ve ellerinden gelen en iyi şekilde taklit etmeliydi. Öğrenciler, eğitimleri sırasında, yıllarca Yüksek Rönesans ustalarının tablolarının kopyalarını yaptılar. Kardeşlik üyeleri, Neoklasisizm ve Romantizm'in bir karışımı olan Akademik tarzın tercih edilmesiyle ortaya çıkan sonuçların formülsel ve yapmacık olduğuna inanıyordu. Bu yapmacıklığa karşın, Ortaçağ dünyasının güzelliğini ve basitliğini, o çağa ait sanatsal idealleri, özellikle de içten ve saf olduğuna inandıkları Ortaçağ İtalyan sanatını geri getirmeye çabalıyorlardı. Aslında dönem hakkında kısıtlı bilgiye sahip olsalar da , o dönemin sanatını daha yalın ve mütevazi, Rafael'in eserlerini ise abartılı ve aşırı dramatik buluyorlardı.  Sadece "doğaya sadık kalarak" resim yapma kararı alarak akademik geleneklere karşı bir isyan başlattılar. İdealizm reddedilerek ayrıntılar, karmaşık kompozisyonlar ve canlı renklerin kullanıldığı gerçekçi imgeler yaratmaya odaklanıldı. 

    Rafael-Öncesi Kardeşliği, şair ve ressam Dante Gabriel Rosetti (1828-82), ressam John Everett Millais (1829-96), ressam William Holman Hunt (1827-1910), heykeltıraş ve ressam Thomas Woolner (1825-92), ressam James Collinson (1825-81), yazar ve sanat eleştirmeni Frederic George Stephens (1828-1907) tarafından kurulmuştur. 1848 de Kardeşlik grubunu kurduklarında yaşları 19'la 23 arasında değişiyordu.  Genç yaşlarına rağmen hepsi, İngiltere'deki endüstrileşmeye ve akademilerin başında bulunan yöneticilerin dar görüşlülüğüne karşı eleştirel bir tutum geliştirdiler. Bugün bize tuhaf gelse de, ürettikleri o zaman için sansasyonel eserlerle ilk gerçek avangard akımlardan birini başlattılar ve resmi sanat kurumlarının dünyasına meydan okudular. Rosetti, grubu bir kardeşlik olarak adlandırma ve İngiliz Kraliyet Akademisi'nin üyelerinden gizli tutma fikrini ortaya attı. Tablolarını, Rafael-Öncesi Kardeşliği'nin (Pre-Rafaelite Brotherhood) baş harfleri olan "PRB" ile imzaladılar. Grubun dışında kalan hiç kimsenin bu imzanın ne anlama geldiğine dair bir fikri yoktu. Tek bildikleri, karşılarında kuşkuyla yaklaşılması gereken bir topluluk olduğuydu. 

    Rafael-Öncesi Kardeşliği ressamlarının tablolarında son derece titiz bir şekilde, neredeyse fotografik bir gerçeklikle resmettikleri detaylar ön planda bulunmaktadır. Tüm imgeler keskin bir netlik içindedir. Tennyson, Browning, Keats, ve Sheakespeare gibi isimlerden ve Ortaçağ konularından etkiler taşıyan sembolik ve alegorik kompozisyonlar, bu akımda sıklıkla görülmektedir. Çoğu genç sanatçının öykündüğü Kraliyet Sanat Akademisinin kurucusu Sir Joshua Reynold'sun tarzını baştan savma ve samimiyetsiz bularak onun izinden gitmeyi reddettiler ve ona "Sir Sloshua" (sloshy:sıradan) lakabını taktılar. Öte yandan sanat eleştirmeni John Ruskin'in (1819-1900) teorilerine hayranlık duyuyorlardı. Ruskin'de bir seferinde bir araya geldiklerinde onları ne kadar takdir ettiğini açıkça belirtti ve Times'a ortaya koydukları işleri savunan mektuplar yazdı. 1851'de, Pre-Rafaelitism (Rafael Öncesiciliği) adında, bu akımı ve fikirleri anlatan ve öven bir kitapçık yayınladı.

    Rafael-Öncesi Kardeşliği, sanatsal amaçlarını çok ciddiye alan bir gruptu. Ciddi ve önemli konuları doğrudan ve mümkün olan en gerçekçi şekilde ve mevcut olan en parlak ve canlı renklerle resmetmek istediklerini beyan ettikleri bir manifesto kaleme aldılar. Aynı zamanda, akademilerde on yıllardır değişmeyen ve ezbere dayalı bir şekilde öğretilen geleneksel yöntemleri de reddetmeyi amaçlamışlardı. Fikirlerinin yayılması için The Gern (Tohum) adlı bir dergi yayımladılar. Dergi başta Charles Dickens (1812-70) tarafından olmak üzere, daha çok eleştirilmelerine yol açtı.  Kardeşliğin sürdüğü beş yıl boyunca, Rosetti, Hunt ve Millais'in eserleri arasındaki farklar daha görünür hale geldi. Eserleri daha ahlakçı hale gelen Hunt ve otoriteler ve eserleri toplum tarafından daha kolay kabul edilebilir hale gelen Millais daha doğalcı bir bir çizgide dururlarken, Rosetti'nin edebiyattan etkilenen eserleri gitgide hayali ve mistik bir hal aldı. 1850'de Millais'e ait bir tablonun aldığı sert eleştiriden sonra, grup üyeleri eserlerinde "PRB" imzası atmaya son verdiler ve  Collinson gruptan ayrıldı. Kısa süre içinde dağılmalarına rağmen, grubun etkisi devam etti ve çok sayıda sanatçı benzer amaçlar doğrultusunda, benzer tarzları ve teknikleri kullanarak çalışmayı sürdürdü. Bunlar arasında Edward Burne-Jones (1833-98), Walter Howard Deverell (1827-54), Ford Madox Brown (1821-93),  Arthur Hughes (1832-1915), Simeon Salamon (1840-1905), Henry Wallis (1830-1916) ve Charles Allston Collins'i (1828-73) sayabiliriz. Bu yeni kuşak sanatçıların eserleri, genellikle Rafael-Öncesi Kardeşliği akımının ikinci evresi adı altında sınıflandırılmaktadır. 

Kaynak: Gerçekten Bilmeniz Gereken 50 Sanat Fikri

Yazar: Susie Hodge