Sanata Dair...

     1848'de aralarında genç ressam, şair  ve eleştirmenlerin bulunduğu yedi İngiliz, resim sanatında Rafael ve Michelangelo öncesi Erken Rönesans tarzını yeniden canlandırmaya yönelik bir topluluk kurdu. Quattrocento olarak da bilinen 15. yüzyıl İtalyan sanatını benimseyen bu grup, genellikle sembolik imgelerle donattıkları incelikli, renkli ve detaylı tablolar üretti.       Kiralık Çoban (1851-1852), W.H.Hunt     15. yüzyılın sonunda ve 16. yüzyılın başında Rafael ile birlikte sanatın doğru yoldan saptığını düşünen grup, kendine Rafael-Öncesi Kardeşliği adını verdi. Kardeşliğin fikirleri, yavan, gösterişçi ve ruhsuz buldukları akademik konvansiyonlara ve bu geleneğin sanattaki devamına bir tepki niteliğindeydi. Zamanın sanat akademilerine göre Yüksek Rönesans ve Maniyerizm en üst seviyedeydi ve eğitim alan bütün sanatçılar, onları benimsemeli ve ellerinden gelen en iyi şekilde taklit etmeliydi. Öğrenciler, eğitimleri sırasında, yıllarca Yüksek Rönesans ustalarının tablolarının ko

       Maniyerizm, 1520'lerin Floransa ve Roma'sında, merkezi Avrupa'yı bölen Protestan Reformu, binlerce kişiyi öldüren veba ve 1527'de Roma'nın yağmalanması gibi toplumsal sarsıntılar sırasında gelişti. Bu huzursuzluklara tepki duyan bir çok sanatçı, ahenkli Rönesans ideallerini terk edip daha duygusal içerikli imgeler yaratmaya başladılar.       Maniyerist dönem kabaca 1520'de Raphael'in ölmesinden 1600'de Barok dönemin başlangıcına kadar sürdü. Avrupa'da yaşanan toplumsal ve politik çalkantılara bir tepki olarak ortaya çıkmasının yanı sıra, Maniyerizm, son dönemlerde sanatçıların yükselen sosyal statülerinin doğrudan bir sonucudur. Artık onlar sessiz sedasız sadece toplumun dini inanışlarına hizmet eden eserler üreten zanaatkarlar değillerdi.  Zerafetin,  incelmiş zevklerin ve üslubun kıymet gördüğü çevrelerde alimlerle, şairlerle ve filozoflarla aynı mertebede yer alıyorlardı. Sanat artık sadece dini amaçlara hizmet eden bir araç olmaktan çıkıp

      Ukiyo-e Edo'da (Eski Tokyo) ortaya çıkan bir baskı çeşidine verilen isimdir.  Ukiyo, değişken durumların  "geçici dünyası" anlamına gelen Budist bir kelimedir. Japonca "e" kelimesi, resim anlamına, Ukiyo-e'de "geçici dünyanın resimleri" anlamına gelir.  16032ten 18682'e kadar, Japonya'nın şogun tarafından yönetildiği dönemlerde, Edo, dünyanın en büyük şehirlerinden biri haline geldi. 17. yüzyıldan 19.yüzyıla kadar baskıcı şogun rejimi altında eğlence hayatına kısıtlamalar getirilmiş ve Japon şehirlerindeki zevk mahalleleri ve eğlence bölgelerinde çeşitli düzenlemeler yapılmıştı.  Bu düzenlemeler sonucunda, zevkli ve keyif verici bir zaman geçirmenin zorlaşması insanlardaki eğlence düşkünlüğünü ve eğlendirilme arzusunu kamçıladı. Kortezanlar (eşlik eden, eskort), geyşalar, sumo güreşçileri ve kabuki (tahrik edici dansların, hareketlerin, konuşmaların sergilendiği oyunlar) aktörleri Edo döneminin en ünlü karakterleri haline geldi. Popül